Dokładnie przejrzałem zawartość lodówki. Wziąłem z niej żółty serek, brokuły, śmietanę. Zabrałem się za poszukiwanie makaronu, garnków i innych potrzebnych mi rzeczy. Podczas tych czynności nuciłem cicho - Raz lubieżny lis niecnota Dorwał małą mysz u płota. Ale poczuł się bezsilny, Bo był niekompatybilny. - Kiedy moje poszukiwania zastały uwieńczone sukcesem wstawiłem wodę i pokroiłem warzywo. Ugotowałem makaron i zrobiłem sos. Podczas oczekiwania na to aż makaron stanie się jadalny, ciągnąłem piosenkę dalej - Przyszedł bosman do tawerny, Piwo!!! wrzasnął gromkim głosem I od razu dostał w zęby Nie powiedział "proszę" -Na koniec spróbowałem mojego wyrobu i nakryłem sobie do stołu. Wypiąłem dumnie piersi, zadowolony ze swojego działa. W domu zaczął unosi się przyjemny zapach owej potrawy. Ja zaś zasiadłem do stołu.

- Nawet powinniście się tu tak czuć. A i zamiast używania tego zgrabnego epitetu "Ty ze szmatą na ryju" Mów mi po prostu Reita, wygodniej. Jasne, że możecie się częstować. Smacznego - trudno w tej wypowiedzi było, choć wychwycić nutę sarkazmu. Zapewne nawet go nie było. Nie przerwałem konsumowania. Spojrzałem na nich przelotem, co by sprawdzić czy coś z potrawy zostanie. Po chwili jednak pokręciłem głową, i zająłem się ucztowaniem – Tsu nie przejmuj się. Zacznijmy wyznawać zasadę, że wszystko, co nie jest przybite gwoździami jest nasze, a jest to, czego nie możemy oderwać.

Ostatnio edytowany przez Reita (2008-03-10 20:29:22)

- No i ok - skwitowalem, podlaczajac sie do wyjadania marchewek... xD
- No wiec reita i Die. - wymienilem sobie ich na glos, zeby zapamietac jak sie nazywaja. Bo zbyt czesto zapominam imion. Ok, Die jest od gumek, Reita od marchewek...zakodowane. xD

-Basen? Basen! Ale fajnie, tutaj jest basen - wykrzyknąłem, znów nie panując nad sobą.
-Eee... nie nie widziałem - zjadłszy wszystko, wstawiłem talerz do zlewu i wróciłem do rozmówców.
Przyjrzałem się temu Reicie. Ja szmate na ryju gdzies już widziałem...
-Reita? Kojarzysz lato, pól roku temu, upalny dzień, bójkę na kamienie na pewnej paradzie? - spytałem, patrzac na niego pytajaco.

Rozsiadłem się wygodnie w krześle, właściwie odsunąłem je trochę od stołu i kostkę prawej nogi oparłem na kolanie lewej. Spojrzałem na Die z nieco większym zainteresowaniem - Powinienem powiedzieć coś na styl "Kogóż moje piękne oczy widzą, jeszcze piękniejszą osobą''. Owszem pamięta. Nie spodziewałem się, spotkać Cię jeszcze. Przez tydzień byłeś moim bohaterem - zaśmiał się cicho, jednak nie złośliwie rzekłabym, że śmiał się wesoło – Ja oglądałem plany to wiem... może chodźmy pozwiedzać o barze coś pisało. Nie jestem przewrażliwiony na punkcie ’’szmaty na ryju ”- spojrzałem na Tsu z widocznym rozbawieniem.

Siedzialem tak nie za bardzo wiedzac o co chodzi. Jaka kurwa parada? Whatever...
- Macie szczescie, ze sie znacie.. Jestescie znajomymi czy cos? - zapytalem, nie bardzo wiedzac, o czym mowic... poprawilem tylko grzywke ktora notorycznie spadala mi na oczy.

Gdy wszedłem do jadalni, na moją twarz wpłynał uśmiech. Ja to mam szczęscie, jeśli mi sie uda, to znów ktos podstawi mi jedzenie pod sam nos. Siedział tam jakiś koleś i szykował sobie żarcie. Przysiadłem się do niego.
- Czesc, jestem Die - powiedziałem, siląc się na to by patrzeć na niego, a nie na zawartośc jego talerza.