- Ja nie - uśmiechnąłem się przebiegle - Właściwie to ja nie wiem, co ludzie robią na randkach. Myślałem o kolacji przy świecach - powiedziałem z widocznym zakłopotaniem, po czym wskazałem na koc i prowiant. Przysiadłem obok i powstrzymałem się, co by go do wody nie wrzucić i nie ochlapać.

- Tak, ale nie chodzą na nie w takiej scenerii - zapaliłem łaskawie świece udając, że wzmianki o śpiewaniu w ogóle nie usłyszałem - Nic specjalnego nie jestem kucharzem. Znaczy jest coś specjalnego, ale to nie powinno zadziałać - uśmiechnąłem się lekko, po czym niczym kelner w drogiej restauracji nałożyłem mu trochę sałatki na talerz - Nakarmić jaśnie pana? - spróbowałem odwrócić jego uwagę.

- A bo ja wiem? No zawsze na tych płaczliwych filmach pala świecie. Nie patrzę na Ciebie a na sałatkę. Taki cnotliwy jesteś, że Ci moje spojrzenia przeszkadzają? - Bardzo dobrze, że nie pyta, co mu dorzuciłem do jedzenia, pewnie by mnie wkopał do tego jeziora. - Czy Ty musisz palić nawet w tych chwilach? - zmarszczyłem czoło, co by mu pokazać, że źle robi. Nadal w głowie czaiła się myśl wrzucenia go do wody. Położyłem się na kocu i przymknąłem oczy, co by go nie denerwować.

- Co Ty chcesz od mojego śpiewania? - powiedziałem niemal groźnym tonem, zaraz jednak, kiedy pocałował moją dłoń na ustach pojawił się niemal marzycielski uśmiech - Gram od hm.. dziecka? Mówiłem moi rodzice kochają muzykę tylko, że klasyczna. A ja operę francuską i mity nordyckie. Nie lubię ostrego jedzenia i bałaganu. Do tego jestem wyznawcą bogini Eris, czyli wyznaję coś takiego jak dyskordianizm. - stwierdziłem z lekkim uśmiechem. Pociągnąłem go bliżej sobie i spojrzałem w niebo – A Ty kilka użytecznych informacji o sobie?

- A jakiego rodzaju książki lubisz? - przekręciłem głowę w jego stronę sam nie mając zamiaru się na razie podnosić – Wyznawcą bogini sztuki i chaosu. "Wszystkie twierdzenia są w pewnym sensie prawdziwe, w pewnym sensie fałszywe, w pewnym sensie bez sensu, w pewnym sensie prawdziwe i fałszywe, w pewnym sensie prawdziwe i bez sensu, w pewnym sensie fałszywe i bez sensu oraz w pewnym sensie prawdziwe, fałszywe i bez sensu" - wyszczerzyłem do niego ząbki w szczerym uśmiechu, po czym ręce skrzyżowałem pod głową.

- Chaosu twórczego - podniosłem się łaskawie, po czym złapałem go tak jak to robią panowie przenoszący pannę młodą przez próg. W ten oto sposób ruszyłem w stronę wody - No to kolejna niespodzianka. Pozbądź się wszystkich wartościowych przedmiotów i zamykaj oczy. Oddech też możesz wstrzymać - doradziłem złowieszczym tonem

Wynurzyłem się z wody i potrząsnąłem głową. Próbowałem groźnie wyglądać, ale woda ściekająca mi po twarzy i ledwo powstrzymany śmiech nieco psuł efekt. Wylałem z jeziora i podbiegłem do niego łapiąc go wpół. Co prawda przez samą styczność z moim ubiorem był mokry, ale zemsty nigdy za dość. Po chwili Kai wylądował w wodzie, a na moich ustach zagościł niewinny uśmiech w stylu "Sam tego chciałeś".